සනසවන්නට තවම දිරි ඇත..

නෙත් සරින් සැරි කඳුළු කැට කැට
සාගරේ සේ ගලා යද්දී
කඳුළු තෙලිතුඩ පුංචි දෑසේ
දුක්ඛ සිතුවම් මවාලද්දී
පිසාලන්නට දිලෙන කම්මුල
දෑත දිඟු නැහැ නොවේ නංගී
වියෝවේ මහ පවුරු බැඳ ඇත
අප මැදින් මුලු ලොවම හැංගී

රකින්නට ඔබ සදාතනිකව
සෙනෙහසක් පෙර දින ලැබූ
රොන් උරා ගෙන බිඟුන් ඔබගේ
යහන රත් පැහැයෙන් වැසූ
සුමුදු මල් පෙති තැලී පොඩිවී
විසිරුණා දින ඔබ හැඬූ
වැටුනෙ මල් වරුසා නොවේ
නව නිගාවන් අවමන් සැදූ

ඇසිපියන් යට සැඟව ඇත්නම්
අහිංසක සිහිනයේ නටබුන්
සනසවන්නට හිතට දිරි ඇත
නගේ පෙම්බර හද හැඟුම්
ලෝකයේ රුදු ඊ හිසින්
හද සිදුරු වූවත් පණ පිටින්
ලැගුම් දෙනු මැන මගේ ළමැදට
සෙනෙහසින් ළඳුනේ ඉතින්
©ems