සයුරු බිමට ගියදා නුඹ මාව දමා
දෙනෙත මගේ හැඩුවා මුලු ගතම තෙමා
මා වටකර ඉන්නේ කඳුකරය තමා
එන්න හිතයි වෙරළට නොම වීලා පමා
නොකී නමුත් නුඹ මෙහි සිටි දවසකට
හොර රහසේම බැඳුනා හදවත නුඹට
පුංචි වැඩි නිසා නුඹ තව පෙම් ලොවට
කොහොම කවන්නද පෙම් විස නුඹෙ හදට
දන්නේ නැති නිසා මගෙ ආදරය ගැන
වෙන්වී ගිය දවසෙ නුඹනම් හිනා වුන
බිඳක් සිනාසී සමු දුන්නත් වුවන
නුඹ නොදුටුව තැනක් මගෙ හැඩුවා එදින
දුටුවද තැවී අඹුවක් හඬනා අයුරු
සැමියෙකු ලොවෙන් සමුගන්නා විට සොඳුරු
එලෙසම හඬා වැටුනා හද බිඳ පවුරු
මෙහෙමත් හඬන්නේ නුඹ හින්දා කවුරු
වියළී දිනෙන් දින තිබු ඇස් හිනා වෙවී
කලකට පසුව තෙමුනා දිනයකදි රවී
සනසන්නට අසල සිටිමුත් මාගෙ දෙවි
සිත මගෙ ලියා දුන්නා මේ කඳුලු කවි
දෙවියන් වරම් දේ නම් ඔබෙ අත ගන්න
පුංචි රටේ සිටියත් ඈතට වෙන්න
නිසි කල වයස සපිරෙන විට ඔහෙ එන්න
මට හැකි වේවි නුඹ හා නිති සැනසෙන්න
නුඹ ඉදිරියේ අන් හැම අඳ ගොළු වේවා
ඔය රූසිරිය වෙන කෙනෙකුට නොපෙනේවා
මා එන තුරුම නුඹෙ දිවි පිවිතුරු වේවා
මට විතරක්ම ඔය සඳවත හිමි වේවා
© ems
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
wooow . . ela
ReplyDelete