පොල් අතු සෙවිලි කළ පැල්පත වහල කොනින්
රූරා වැටෙයි වැහි බිඳු ගෙයි බිම තෙමමින්
බිළිඳා හඬයි කුස ගින්නට කිරි යදිමින්
අම්මා සොයයි කිසිවක් පුතුනට දෙන මෙන්
හදවත දරන් නැත මෙතරම් දුක් ගැහැට
කෙලෙසින් බලා ඉන්නද ඇය වැද ගෙයට
සයුරින් එතෙර ඈතින් ඇති දුරු රටට
අම්මා ඉගිල යයි අත මිට නැති කලට
පියතුම් ළයේ තනි වූ බිළිඳුන් බලමින්
ඇය එනතුරුම නෙත් දල්වා ගෙන හිඳිමින්
ලැබ දෙන නමුදු පිය සෙනෙහස හැම අයුරින්
දූ පුතු වැඩේවිද මිදෙමින් මව් සෙනෙහෙන්
අතමිට සරු කරන් රන් මිණි මුතු ගෙනෙමින්
මව් යළි පැමිණියත් දරු සම්පත සොයමින්
දරුවන් නොමඟ ගිය විට දුසිරිත් හැමෙකින්
අගයක් වේද ඇය හෙලු දහදිය කඳුලින්
© ems
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment