දෝතට නෙළා ගත් මල් පෙති සුළඟෙ ගියා
ගඟකින් කැපූ නෙළුමන් ගඟ දිගේ ගියා
සතුටට හෙළූ අස්වැසුමන් මැකී ගියා
වාසනාව මා හැරදා යන්න ගියා
මා ලද සියලු දේ මෙතුවක් දුක දරලා
ලෙය දහදිය එහැම යට ඇත සැඟවීලා
අපමණ වරක් ඇත මියැදෙන්නට සිතිලා
කඳුලැලි මිතුරු විය මා හා තනි මකලා
ඔබ හා බැඳී ඇත මගෙ සිත පෙම යාවී
පිටුපා නොයනු යළි මා අසරණ වේවී
මා හා පෙම් කෙරුම අභිමන් නො ගෙනේවී
එනමුදු අහක නොබලන් මගෙ සඳ සාවී
බැලුවත් එබී හිනැහී මා කැඩපතට
මොනවා බලන්නද හිතුනා මගෙ හිතට
හදවත කැකුළ විය පීදෙන පෙම් හිරුට
සිතුවිලි හඬනවා නිතරම මගෙ දුකට
©ems
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
එලම තමයි! හැබැයි දුකයි!
ReplyDeleteniyamayi . .
ReplyDelete