ජීවිතය පුරාවට
ගලයි කඳුලැලි නෙතට
නොනැවතී හදවතින්.....
මා පැතූ සොඳුරු ලොව
මගේ නෙත් අභියසම
බිඳී යයි සුන් වෙලා
ඔබේ සිනාවන් මැද......
නිල් නුවන් වැසී ගිය
සුදු සේල සේදයෙන්
වැසී යයි මා දසුන්
ඔබේ මංගල දිනේ......
ඝන මේඝ වළාවක
තනිව මා අඳුර මැද
ඉකි ගසමි වියෝවෙන්
හුදෙකලා ලෝකයක......
නිමක් නැති සසර තුළ
හමුවුනොත් යළිත් අප
වෙන්ව යමු දුර ඈත
පෙම්වතුන් නොවන ලෙස...
මන්ද අපි එක් වරක්
"ආදරය" නම් වදන
නිගාවට පත් කෙළෙමු
එහි අරුත කෙලෙසමින්
රිදුම් දී හදවතට...
ආදරය අමිහිරිද?
නැත සදා සුන්දරය....
ජීවනය ඇත්තේද මිහිමතේ ඒ තුළය
එහෙත් එය අපටනම්
කිසිම දා නොලැබේවි
නිමා වන තුරුම මේ
සංසාර මාවත........
©ems
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment