අපේ දෙස්පලුවෝ

රට කරවන්ට විඳිනා දුක් බැලූ විට
දිවි පරදුවට තියනා අය දකින විට
කිසි දින නොදුටු මුත් හසරැල් නඟන කොට
නොම දී ඉඳීවිද කතිරය නිසි කලට

කලින් කලට පමණයි අප හමුවන්නේ
හමුවන වරින් වර ඔහුනම් තර ‍වන්නේ
අපගේ කඳුළු කිසිවක් නෑ අඩු වෙන්නේ
දෙපිලට බෙදී අපි වෙනුවෙන් පොරකන්නේ

බලයෙන් වැටී යන විට ඉන්නා අසුනින්
යළි අප සොයාවිත් සිය පිට කොඳු නමමින්
මුලු ලොව අප දෙපා මුල ගෙනෙනා විලසින්
පොදි බැඳි පැතුම් ඇත මතු ඉටු කරන ලෙසින්

"අනුවණ දනා අපි රැවටුවෙමු"යි සිතමින්
නොසිකා නැවත එම දෙය යළි යළි කරමින්
දැන්වත් හුදී මහජන සුව සෙත වෙනුවෙන්
කැපවෙනු බැරිද රට කරවන හැම උතුමන්?

©ems